تاریخچه ی آجر
تاریخچه ی آجر
ریشه واژه آجُر (که در افغانستان زاو گفته میشود) و در فارسی آجور و آگور هم به آن می‌گویند نامعلوم است. در در زبان اکدی به صورت agurru، در آرامی به صورت اَگّور، در عربی به صورت آجرّ، و در ارمنی باستان به صورت آگور ثبت شده است.
آجر دستی (فشاری) حدود هفت هزار سال است که با دستان هنرمند قشر زحمتکش شکل گرفته و مستحکم کننده و زیبا ساز مکان هایی چون کاخ‌ها، عبادتگاه‌ها، مدرسه‌ها، مسجدها و ساختمان‌ها بوده است اما در حال حاضر این صنعت دستی هزاران ساله آخرین نفسهای خود را می‌کشد
در توسعه شهری تهران از کوره‌های آجر دستی حوالی میدان شوش، جاده ری قدیم و هاشم‌آباد هیچ اثری بجای نمانده است اما درمحمود آباد هنوز تعداد ۳۰ میل دودکش آجری از کوره‌های آجردستی که طول بعضی ازآنها تا ۳۰۰ متر می‌رسد که از سال ۱۳۵۶ برای همیشه خاموش شده‌اند هنوز پابرجا است. در اوایل جنگ ایران و عراق هواپیماهای عراق چندباری به جای پالایشگاه تهران این دودکشها را هدف قرار دادند.
قبل از برقی شدن کوره های آجر پزی میله‌های آجری مرتفع کار تهویه و دودکش را انجام می‌دادند.
ساختمان های کارشده با آجر
تهران برای ساختمان‌های قدیمی و آثار تاریخی خودهم هویتی سنتی وهم بسیار مدرن دارد؛ مکان های باستانی چون شمس‌العماره و دارالفنون، کاخ موزه‌ها، مسجدهای تاریخی، ساختمان‌های آجری منطقه حسن‌آباد، سردر باغ ملی، موزه ارتباطات و پست،
ساختمان بانک صادرات، ساختمان‌های آجری سبک ساسانی/هخامنشی موزه ایران باستان و وزارت خارجه، ساختمان ثبت و اسناد، مدارس قدیمی، گنبد چهارسوق و بازار بزرگ، بازارچه‌ها، کاروانسراها و ساختمان بسیاری از خانه‌ها و مغازه‌ها در بخش‌های قدیمی شهر تهران؛ زیبایی و هویت خودرا مدیون همین آجرها هستند.
دست کم ۵۰۰۰ سال است که آجر ساخته شده از خاک رس به کار می‌رود. احتمالا اولین بار، از آجر برای ساختن شهرهایی در بین‌النهرین و دره سند در پاکستان به کار بردند.در ابتدا، برای درست کردن آجر، مردم گل رس و کاه را، با لگد کردن آن‌ها، مخلوط می‌کردند.
آنگاه، مخلوط آماده شده را در قالب‌های مستطیلی می‌ریختند و در آفتاب می‌پختند. آجری که در آفتاب پخته شده بود نمی‌توانست بدون کاه خودش را نگه دارد. سرانجام، مردم بابل، آشور و مصر باستان دریافتند که با گداختن رس تنها آجرهایی به دست می‌آید که محکم تر و در برابر هوا مقاوم‌تر است.